Nils Petter Molvær: trąbka; Eivind Aarset: gitara, Rune Arnesen: perkusja; Audun Erlien bas, gramofony DJ Strangefruit, efekty specjalne Darknorse, dźwięk Kaare Lystad światło Torda Knudsena.

Nilsa Pettera Molværa trudno określić po ośmiu poprzednich sesjach dla ECM a jego pierwszey albumu jako lidera, raczej nie ułatwią ostatecznej charakterystyki. Sam Molvær nie widzi sprzeczności w swoich różnorodnych przedsięwzięciach, podkreślając, że interesuje go improwizacja we wszystkich jej odsłonach. „Nie dorastałem, grając standardy jazzowe. Zacząłem od elektrycznego Milesa Davisa, gdy miałem 16 lat, i dorastałem wraz z rozwojem Milesa, złożonego od Bitches Brew po Agharta. Nadal to wszystko kocham. Według mnie Khmer jest w pewnym sensie nadal powiązany z tą częścią „tradycji”, jeśli można to tak nazwać, podobnie jak większość muzyki, której słucham przez ostatnią dekadę.

Muzyka elektryczna i akustyczna były przedmiotem równoległych zainteresowań Molværa (urodzonego w Sula, na północno-zachodnim wybrzeżu Norwegii), odkąd zaczął grać publicznie. Jego łatwość w posługiwaniu się konwencjami współczesnej techniki jazzowej umożliwiła mu grę z Elvinem Jonesem, Georgem Russellem, Garym Peacockiem i większością czołowych skandynawskich improwizatorów, ale też zawsze czuł się w tym świecie jak w domu. A w 1982 roku miałem własny zespół, który grał bardzo energiczny, bardzo mocny rytm w stylu Joe Bowiego/Defunct.